Als we de kinderen naar bed brengen lezen we uit de Bijbel en bidden we met ze of ze bidden zelf. Ik vroeg laatst aan Aranake (5 jaar) ‘voor wie wil jij bidden?’. Toen gaf ze een omschrijving van iemand, blonde krullen en er volgde een hele omschrijving. Ik moest lang nadenken wie dat was. Uiteindelijk kwamen we er achter dat ze voor een jonge vrouw wilde bidden uit onze kerk. Iemand die de oppas was geweest van Aranke en nu is opgenomen in verband met depressiviteit. Ik vond dat bijzonder, want het was iemand over wie we het al heel lang niet hadden gehad.
We hebben uiteraard voor haar gebeden en dat doen we nu nog steeds regelmatig. Ik koppelede dat later terug met een appje aan die vrouw en ook aan haar moeder. Voor hen bleek het een enorme bemoediging te zijn, dat Aranka, uit het niets, voor haar wilde bidden.
'Het is God die dat op haar hart legt'.
Ik vond het zo bijzonder. Het is God die dat op haar hart legt en we moesten er alle mogelijke moeite voor doen om te ontdekken wie het nu was. En voor de moeder was het zo bemoedigend dat er kinderen zijn die voor haar dochter bidden. Dat God het zo in kinderen kan leggen is gewoon mooi. Wanneer had jij voor het laatst zo’n onvergetelijk gouden moment met je kinderen?
Tekst: Annasjouk Nijhof Foto: Hilde Sneep